mhcenter

از بین رفتن اطلاعات هارد دیسکها به دو بخش تقسیم می شود : ایرادهای منطقی ( Logical ) هارد : در این حالت هارد دیسک سالم است ولی اطلاعات در اثر حمله ویروسها و یا پاک شدن اتفاقی folder ها ، فرمت کردن پارتیشن ها و … آسیب می بیند. ایرادهای فیزیکی ( Physical ) هارد : در این حالت معمولا هد آسیب می بیند ( اصطلاحا هد کرش می کند ) و یا موتور هارد دیسک ( Stepper Motor ) لطمه می بیند (البته در هارد دیسکهای جدید بجای Stepper Motor از Voice coil actuator استفاده می شود ). این قبیل ایرادها در اثر نوسانات برق و حمله ویروسها و ضربه فیزیکی به هارد به وجود می آید. اطلاعات از بین رفته یا غیر قابل دسترسی، عمدتا از طریق تعمیر برد الکترونیکی یا تعویض المانهای روی برد هارد انجام نمی شود، بلکه از روشهای خاصی انجام می شود که به اطلاعات شما نه تنها آسیبی نرسد، بلکه قابل برگشت باشد. هاردهایی که بصورت فیزیکی آسیب دیده باشند مراحل بازیابی اطلاعات در محیطی به دور از هر گونه گرد و غبار بنام Clean Room انجام می گیرد تا هیچ گونه به صفحات اصلی که نگهدارنده اطلاعات هستند وارد نشود. و از اطلاعات آسیب دیده شما کپی تهیه می شود. در ضمن مواردی هم که هارد دیسک Bad Sector داشته باشد از طریق ابزارهای سخت افزاری مخصوصی بازیابی اطلاعات انجام می شود.

در تکنولوژی ( Integrated Drive Electronics ) IDE اطلاعات به صورت موازی پردازش می شود و از طریق باس مربوطه به صورت رندوم انتقال داده می شود. IDE گاهی به عنوان ATA شناسایی می شود که مخفف Advanced Technology Attachment می باشد. IDE Pin out Cable .. .. .. .. DDRQ Pin 21 Reset Pin 1 Ground Pin 22 Ground Pin 2 I/O write Pin 23 Data 7 Pin 3 Ground Pin 24 Data 8 Pin 4 I/O read Pin 25 Data 6 Pin 5 Ground Pin 26 Data 9 Pin 6 IOCHRDY Pin 27 Data 5 Pin 7 Cable select Pin 28 Data 10 Pin 8 DDACK Pin 29 Data 4 Pin 9 Ground Pin 30 Data 11 Pin 10 IRQ Pin 31 Data 3 Pin 11 No connect Pin 32 Data 12 Pin 12 Address 1 Pin 33 Data 2 Pin 13 GPIO_DMA66_Detect Pin 34 Data 13 Pin 14 Address 0 Pin 35 Data 1 Pin 15 Address 2 Pin 36 Data 14 Pin 16 Chip select 1P Pin 37 Data 0 Pin 17 Chip select 3P Pin 38 Data 15 Pin 18 Activity Pin 39 Grounf Pin 19 Ground Pin 40 Key or VVC_in Pin 20 SCSI SCSI = Small Computer System Interface SCSI از IDE سریعتر و گرانتر می باشد. SATA SATA یا Serial ATA که پردازش اطلاعات بصورت متوالی یا سری انجام می شود. و بطور مشخص اطلاعات با باس دیتا منتقل می شود. Ground Pin 1 (A+ (Transmit Pin 2 (A- (Transmit Pin 3 Ground Pin 4 (B+ (Receive Pin 5 (B- (Receive Pin 6 Ground Pin 7 coding notch Pin 8

خازنهای استفاده شده در مدار تنظیم کننده ولتاژ میتواند یکی از دو نوع الکترولیتی قدیمی و یا انواع آلومینیومی جامد باشد، که قبلا تفاوت ظاهری میان این دو را در شکل 5 بررسی کرده ایم. خازنهای آلومینیومی جامد بهتر از انواع معمولی هستند چراکه دچار بادکردگی و نشتی نمیشوند. هر خروجی ولتاژ بوسیله یک IC با نام کنترلر PWM کنترل میشود. در هر مادربرد و برای هر سطح ولتاژی از یک کنترلر PWM استفاده می شود ، بعنوان مثال یکی برای CPU، یکی برای حافظه ها، یکی برای چیپست و غیره ( اکثر کنترلرهای PWM میتوانند 2 سطح ولتاژ مستقل را کنترل کنند ). اگر به اطراف سوکت CPU نگاه کنید میتوانید کنترلر PWM را برای ولتاژ CPU پیدا کنید. شکل های 6 و 8 را ملاحظه کنید. کنترلر PWM ( شکل 8 ) در نهایت یک IC کوچکتر نیز داریم که با نام راه انداز MOSFET شناخته می شود. مدار تنظیم کننده ولتاژ از یک راه انداز MOSFET برای هر فاز استفاده میکند، بنابراین هر IC دو MOSFET را راه اندازی خواهد کرد. مادربردهای ارزان از MOSFET دیگری به جای این IC استفاده میکنند، لذا در مادربردهای که اینگونه طراحی شده اند شما نمیتوانید این IC را پیدا کنید و هر فاز بجای دو ترانزیستور از سه ترانزیستور استفاده میکند. MOSFET Driver ( راه انداز MOSFET ) ( شکل 9 ) ____________________________________________________________________ فاز ها : تنظیم کننده ولتاژ دارای چندین مدار تغذیه است که به صورت موازی و به منظور فراهم آوری ولتاژ خروجی مشابه فعالیت می کنند. ( برای مثال ولتاژ خروجی مورد نیاز پردازنده ) این مدار های تغذیه به صورت همزمان کار نمی کنند بلکه ، به صورت غیر هم فاز عمل می کنند و به همین جهت است که از کلمه ” Phase ” یا ” فاز ” برای تشریح هر یک از این مدار ها استفاده می کنیم . بحثی که در اینجا مطرح می شود چگونگی کارکرد این مدار هاست که در ادامه به طور کامل توضیح داده خواهد شد. در ابتدا مقدمه ای بر این موضوع یعنی فاز(Phase) را ارائه خواهیم کرد که از جمله مباحثی است که علاقه مندان حرفه ای سخت افزار و شرکت های سازنده زیاد در مورد آن صحبت می کنند . به سراغ مدار تنظیم کننده ولتاژ پردازنده می رویم . اگر این مدار دارای دو فاز یا کانال باشد ، هر فاز 50% زمان کاری را برای تولید ولتاژ پردازنده به خود اختصاص می دهد. اگر همان مدار با سه فاز ساخته شود ، هر فاز 33.3% زمان کاری و اگر مدار با چهار فاز کار کند ، هر فاز 25% زمان کاری در حال فعالیت است و به همین ترتیب با افزایش تعداد فاز ها زمانی که هر فاز کار می کند کمتر می شود . در اختیار داشتن مدار تنظیم کننده ولتاژ با تعداد فازهای زیاد چندین مزیت خواهد داشت. واضح ترین آن ها این است که ترانزیستور ها بار کاری کمتری خواهند داشت که سبب کاهش دمای ایجاد شده و افزایش طول عمر قطعات مدار می شود . فایده دیگر داشتن فاز های بیشتر این است که معمولا ولتاژ خروجی پایدار تر بوده و میزان پارازیت ( Noise ) آن کاهش می یابد . افزایش فاز ها در مدار تنظیم کننده سبب استفاده از قطعات بیشتر است که در نهایت به گران تر شدن مادربرد می انجامد . از این رو معمولا مادربرد های ارزان قیمت دارای تعداد فاز کمتری نسبت به مادربرد های گران قیمت هستند. همچنین لازم به ذکر است که وقتی تولید کننده ای در مورد مادربردی با 6 فاز صحبت می کند , این تعداد فاز تنها مربوط به مدار تنظیم کننده ولتاژ پردازنده است. بعبارت دیگر در معرفی یک مادربرد از سوی سازنده , معرفی تعداد فاز های مدار تنظیم کننده ولتاژ پردازنده بعنوان یکی از نقاط قوت مادربرد مورد توجه واقع می شود. هر فاز یا کانال ولتاژ دارای یک چوک ( Choke ) ، دو یا سه ترانزیستور ، یک یا چند خازن الکترولیتی و یک IC راه انداز (MOSFET Driver ) می باشد . البته همان طور که در بسیاری از مادربرد های Low-End می بینیم قطعه آخر می تواند با یک ترانزیستور عوض شود . همان گونه که مشاهده می کنید تعداد دقیق قطعات ثابت نیست و تنها قطعه ای که همیشه با تعداد یکسان وجود دارد چوک می باشد . بنابراین بهترین راه برای شمارش تعداد فاز های یک مدار تنظیم کننده ولتاژ , شمارش تعداد چوک های آن است (توجه کنید که چندین استثناء وجود دارد که بعدا توضیح خواهیم داد ) . برای مثال به شکل زیر توجه کنید . این مادربرد دارای 3 فاز می باشد : مادبوردی با سه فاز ( شکل 1 ) اما نکته قابل توجه این است که در بعضی از مادربرد ها فاز هایی که ولتاژ حافظه یا چیپست را کنترل می کنند در نزدیکی سایر فاز ها قرار گرفته اند. بنابراین اگر شما تنها تعداد چوک های نزدیک سوکت پردازنده را بشمارید دچار اشتباه خواهید شد . حال ما به شما نشان می دهیم که چگونه تعداد دقیق فاز های مربوط به ولتاژ پردازنده را تنها در یک ثانیه تشخیص دهید ! مادربردی با چهار فاز ( شکل 2 ) مسئله دیگری که لازم است بدان توجه کنید ، اشتباه بودن شمارش چوک هایی است که تنها در بالای مادربرد وجود دارد. ( نادیده گرفتن چوک های موجود در کناره ) همان گونه که در تصویر 1 مشاهده کردید چوک هایی مربوط به مدار تنظیم کننده ولتاژ پردازنده می توانند در کنار سوکت پردازنده ( در کناره مادربرد ) قرار گیرند. از آنجایی که تمام چوک هایی که ولتاژ خروجی یکسانی را تولید می کنند خروجی های متصل به هم دارند , لذا تنها چوک هایی که خروجی های متصل بهم دارند باید شمارش شوند . این کار با دنبال کردن خروجی هر چوک در طرف لحیم شده مادربرد ( پشت مادربرد ) امکان پذیر است . همان گونه که مشاهده می کنید چهار چوک در طرف لحیم شده مادربرد به یکدیگر متصل هستند . نحوه صحیح شمارش تعداد چوک ها ( شکل 3 ) و بعنوان مثال آخر به شما تصویری از یک مادربرد High-End با مدار تنظیم کننده ولتاژ 12 فاز را نشان دهیم . ( این مادربرد دارای یک کولر Passive بوده که برای گرفتن عکس ، از روی مادربرد جدا شده است این شکل ) مادربردی با 12 فاز ( شکل 4 ) حال می دانید که چگونه تعداد درست فاز های تنظیم کننده ولتاژ را تشخیص دهید. منبع

بر اساس دلایل متعدد , کیفیت مدار تنظیم کننده ولتاژ، یکی از بهترین راه هایی که می توان از طریق آن به کیفیت کلی مادربرد و نیز طول عمر آن پی برد. یک تنظیم کننده ولتاژ خوب که در خروجی ولتاژ خود نویز و نوسانات ولتاژی نخواهد داشت و بهمین دلیل با فراهم سازی ولتاژی ثابت و پایدار کارکرد صحیح پردازنده وسایر قطعات را سبب می شود. از جهت دیگر یک تنظیم کننده ولتاژ نامناسب همراه با نوسان و نویز بر روی ولتاژ خروجی , موجب عملکرد ناپایدار سیستم و نیز اتفاقاتی چون توقف های ناگهانی (Crash ) ، ریست شدن (Resetting ) و نمایش صفحه ناخوشایند مرگ ( Blue Death Screen ) در ویندوز می شود. اگر در مدار تنظیم کننده ولتاژ از خازن های الکترولیتی با کیفیت پایین استفاده شود , در مدت زمان کوتاهی خراب و در بعضی موارد باد کرده و یا منفجر می شوند. در اکثر مواقع که یک مادربرد از کار افتاده و معیوب می شود دلیل اصلی به عملکرد نادرست مدار های ولتاژ آن برمیگردد. در نتیجه با داشتن یک مدار تنظیم کننده ولتاژ با کیفیت می توانید مطمئن باشید که برای سال ها یک سیستم پایدار خواهید داشت. تشخیص این مدار بسیار آسان است زیرا تنها مداری است که در مادربرد از چوک ( نوعی سیم پیچ ) استفاده میکند. به دنبال چوک ها بر روی مادربرد بگردید تا مدار تنظیم کننده ولتاژ را بیابید. معمولا این مدار در اطراف سوکت پردازنده است اما چوک های دیگری نیز پیدا خواهید کرد که در سطح مادربرد پخش شده اند، معمولا اطراف اسلات های RAM و اطراف پل جنوبی ( South Bridge ) که ولتاژ مناسب برای این قطعات را فراهم میکنند. _____________________________________________________________ آشنایی با قطعات اصلی : اجزاء اصلی یک مدار تنظیم کننده ولتاژ عبارتند از : چوک ( که می تواند از دو جنس ساخته شود ، آهن یا فریت ) ، ترانزیستور و خازن های الکترولیتی ( مادربرد های با کیفیت از خازن های جامد آلومینیومی بهره می برند ، که کارآیی و کیفیت مناسب تری دارند ) . ترازیستورهایی که در مدار تنظیم کننده ولتاژ استفاده می شوند ، تحت فناوری خاصی با نام MOSFET (ترانزيستور اثر ميدان ) ساخته می شوند و معمولا برای سادگی MOSFET نامیده می شوند. بعضی از مادربردها همراه با هیت سینک Passive بر روی این ترانزیستورها و به منظور خنک سازی آنها تولید می شوند ، که این ویژگی بسیار مناسبی در یک مادربرد است . اجزاء مهم دیگری نیز در این مدار وجود دارد ، مخصوصا مدارهای مجتمع ( IC ) . همواره مدار IC ای پیدا خواهید کرد که PWM controller نامیده می شود و در برخی محصولات و در طرح های برتر IC کوچکی با نام MOSFET Driver ( راه انداز MOSFET – در ادامه مطلب آن را MOSFET Driver نام می بریم ) نیز خواهید یافت. در ادامه توضیح خواهیم داد که هر کدام از این IC ها چه وظیفه ای را بر عهده خواهند داشت. نگاه دقیق بر مدار تنظیم کننده ولتاژ اصلی ( شکل 1 ) مادربردی همراه با خنک کننده Passive بر روی ترانزیستور های مدار تنظیم کننده ولتاژ ( شکل 2 ) حال بهتر است کمی بیشتر در مورد قطعات بکار رفته در مدار صحبت کنیم. چنانکه اشاره شد ، می توان دو گونه چوک در تنظیم کننده های ولتاژ پیدا کرد : چوک از جنس آهن و یا فریت . چوک ها فریت ، ویژگی های بهتری دارند : اتلاف توان کمتردر مقایسه با چوک های آهنی ( 25% کمتر ، بر اساس اطلاعات منتشر شده از سوی گیگابایت ) ، تداخل مغناطسی کمتر ، و مقاومت بیشتر در برابر زنگ زدگی . تشخیص این چوک ها ساده است : چوک های آهنی معمولا روباز هستند و می توانید درون آن سیمی ضخیم از جنس مس را ببینید ، درحالی که چوک های فریت سربسته هستند و معمولا علامتی که با “R” شروع می شود را بر روی خود دارند . در شکل های 3 و 4 اختلاف بین این دو را ملاحظه می کنید . اگرچه یک استثنا وجود دارد . برخی چوک های فریت ظاهری بزرگ , گرد و روباز دارند که در شکل 5 نشان داده شده است . شناسایی این نوع از چوک های فریت بسیار آسان است . شکل ظاهری آنها دایره ای شکل است. ( به جای مربعی شکل ) چوک های آهنی ( شکل 3 ) چوک های فریت ( شکل 4 ) نوعی دیگر از چوک های فریت ( شکل 5 ) در مدار تنظیم کننده ولتاژ به ازای هر فاز ( یا کانال ) یک چوک وجود دارد. نگران نباشید , در ادامه توضیحات کاملتری را ارایه خواهیم داد. اگرچه همه مادربردها از تراتزیستورهای MOSFET در مدار تنظیم کننده ولتاژ استفاده میکنند، اما برخی ترانزیستورها از بقیه مناسب تر می باشند. بهترین ترانزیستورها آنهایی هستند که دارای حداقل مقاومت در سوئیچینگ ( روشن و خاموش شدن ) باشند ( پارامتری که با نام RDS ( on ) شناخته میشود ). این ترانزیستورها حرارت کمتری تولید میکنند ( بنا بر گفته های Gigabyte نسبت به MOSFET های قدیمی 16% حرارت کمتری تولید میکنند ) و از لحاظ ظاهری از ترانزیستورهای مرسوم کوچکتر هستند. یک راه ساده برای تشخیص این دو نوع از یکدیگر بوسیله شمارش ترمینالهای ( پایانه های ترانزیستور ) موجود بر روی آنهاست. ترانزیستورهای قدیمی دارای سه پایه هستند (معمولا پایه وسطی قطع شده است ) در حالیکه ترانزیستورهای با RDS ( on ) پایین دارای 4 پایه یا بیشتر هستند و تمام آنها به مادربرد متصل شده است. میتوانید این تفاوت را با مقایسه شکل 6 و 7 ملاحظه کنید. مدار تنظیم کننده ولتاژ برای هر فاز یا کانال دو ترانزیستور خواهد داشت. مادربردهای ارزان قیمت به جای استفاده از یک MOSFET Driver در هر فاز، از یک ترانزیستور اضافی در هر فاز برای انجام این وظیفه استفاده میکنند و بنابراین اینگونه مادربرد ها در هر فاز بجای دو ترانزیستور از سه ترانزیستور بهره میبرند. به همین دلیل بهترین راه برای شمارش و شناسایی فازها شمارش تعداد چوکها ( Chokes ) خواهد بود. ( و نه تعداد ترانزیستورها ) MOSFET های قدیمی ( شکل 6 ) MOSFET با RDS ( on ) پایین ( شکل 7 )

سلام و خسته نباشید در اين بخش قصد داريم به بررسی روش های به روز رسانی BIOS در مادربرد های ساخته شده توسط کمپانی Gigabyte بپردازيم. ابتدا به اين نکته مهم اشاره ميکنم که تا با مشکلی مهمی که حتماً با بروز رسانی BIOS قابل حل است مواجه نشده ايد اقدام به فلش BIOS مادربرد خود نکنيد چون Flash حتی در امن ترين شرايط نيز خالی از خطر نيست. برای مادربرد های Gigabyte سه روش Flash وجود دارد يک روش از طريق سيستم عامل ويندوز و نرم افزار @BIOS ، روش ديگر از طريق DOS و روش آخر از طريق نرم افزار Q-Flash که توسط کمپانی Gigabyte ارايه شده و به خوبی عمل ميکند. لازم به ذکر است به روز رسانی از طريق نرم افزار Q-Flash دقيقاً از همان الگوريتم به روز رسانی از طريق DOS پيروی ميکند اما با ظاهری متفاوت و سهولت بيشتر لذا توصيه ميشود کاربران در مورد محصولات Gigabyte به جای استفاده از روش DOS از نرم افزار Q-Flash بهره گيرند ما نيز در اين مقاله تنها به توضيح کامل Q-Flash و @BIOS خواهيم پرداخت. روش اول از طريق سيستم عامل ويندوز و نرم افزار BIOS @ : در توضيح اين روش بايد گفت که کاربر ابتدا بايد وارد BIOS شده و گزينه Load Optimized Defaults را اجرا و پس از ذخيره CMOS از BIOS خارج شود سپس با وارد شدن به سيستم عامل آخرين نسخه از نرم افزار @BIOS را از وب سايت رسمی کمپانی Gigabyte دانلود و نصب کند بعد از اتمام اين مرحله کاربر بايد حافظه را از تمام نرم افزار های جانبی مثله Anti-Virus و غیره پاک کند، در آخر کاربر با ورود به نرم افزار @BIOS با تصوير زير مواجه ميشود : حال کاربر بايد گزينه Update New BIOS را انتخاب و آدرس آخرين BIOS مادربرد خود را که در ديسک سخت ذخيره کرده است به @BIOS بدهد سپس با زدن گزينه Yes و کمی صبر BIOS شروع به Flash ميکند و کاربر با تصوير زير مواجه میشود : اما اگر عمليات با موفقيت پايان پذيرد کاربر تصوير زير را مشاهده خواهد کرد و بعد از مشاهده اين تصوير کاربر بايد از برنامه خارج شده و کامپيوتر را دوباره راه اندازی نمايد. بعد از عمليات فلش کاربر حتماً بايد بار ديگر وارد BIOS شده و گزينه Load Optimized Defaults را اجرا و پس از ذخيره CMOS از BIOS خارج شود. روش دوم و با استفاده از نرم افزار Q-Flash : در اين روش کاربر ابتدا بايد آخرين BIOS مربوط به مادربرد خود را از وب سايت رسمی کمپانی Gigabyte دانلود و در يک Floppy کپی نمايد بعد از اين مرحله کاربر بايد وارد BIOS شده و با زدن کليد F8 وارد صفحه مخصوص نرم افزار Q-Flash شود، در زير نمايی از نرم افزار Q-Flash را مشاهده ميکنيد : حال کاربر با انتخاب گزينه Load Main BIOS from Floppy بايد BIOS جديدی را که قبلاً در Disk Floppy کپی کرده است مشاهده و انتخاب نمايد سپس با فشردن کليد Enter در صفحه جديد BIOS جديد داخل Floppy Disk شروع به Load شدن از Floppy به داخل حافظه اصلی ميکند و کاربر صفحه زير را مشاهده مينمايد : در پايان Load شدن از کاربر سؤال ميشود که آيا تمايل به بروز رسانی BIOS دارد يا خير، با انتخاب کليد Y از صفحه کليد عمليات Flash شروع ميشود . پس از اتمام موفقيت آميز عمليات فلش کاربر با پيغام زير مواجه ميشود : حال کاربر بايد با زدن کليد ESC و انتخاب Yes سيستم خود را Reset کند. بعد از عمليات فلش کاربر حتماً بايد وارد BIOS شده و گزينه Load Optimized Defaults را اجرا و پس از ذخيره CMOS از BIOS خارج شود. تصاوير نشان داده شده در اين بخش مربوط به نرم افزار Q-Flash برای مادربرد های Dual BIOS کمپانی Gigabyte ميباشد اما در مورد مادربرد های Single BIOS نيز روند کار و گزينه ها در Q-Flash دقيقاً به همين ترتيب ميباشند. نکته مهم : معمولا BIOS های جديد در يک فايل با پسوند Zip ارايه ميشوند که شامل چندين فايل ميباشد اما بايد به اين نکته توجه داشت که فايل اصلی يعنی BIOS جديد شما فايلی با پسوند .Fx ميباشد که در اينجا x يک عدد است و نشانگر BIOS Version ميباشد. نکته مهم : حتماً دقت نماييد که BIOS مربوط به مادربرد خود را دريافت و اقدام به فلش نماييد در غير اين صورت نياز به استفاده از گارانتی پيدا خواهيد خواهيد کرد!!

چگونه با اطمینان خاطر از بایوس خارج شویم‏؟ بایوس شما احتمالاً حاوی یك صفحه خروج ( Exit ) است كه یك روش مطمئن را برای ترك‏كردن لخت‏افزار فراهم می‏سازد. می‏توانید اصلاحات خود را در CMOS ذخیره كنید و از بایوس خارج شوید یا می‏توانید اصلاحات را نادیده بگیرید و از بایوس براساس همان تنظیمهای قبلی خارج شوید.‏ همچنین بایوس شما یك خصوصیت امنیتی توكار دیگر ممكن است داشته باشد.‏ اگر با زدن كلید ESC از بایوس خارج شوید، از شما پرسیده می‏شود كه آیا می‏خواهید پیش از خروج‏، اصلاحات انجام‏گرفته دور انداخته شود یا نه‏. این یك روش مطمئن برای جلوگیری از نتایج تغییرات تصادفی است‏.‏ فكر نكنید چنین اشتباهی رخ نخواهد داد. نظر به این كه كاوش در بایوس به جای كلیك‏كردنهای موش به كلیدزنی با صفحه‏كلید نیاز دارد، تنظیم تصادفی به آسانی رخ می‏دهد.‏ و همچنان كه هشدار داده‏ایم‏، حتی یك تنظیم غلط در بایوس می‏تواند سیستم سالم شما را به یك سیستم معیوب تبدیل كند.‏ چگونه بایوس خود را ارتقا بدهم‏؟ از لحاظ كلی‏، سازندگان بایوس به یك یا دو دلیل بایوس خود را روزآمد می‏كنند: یا برای تعمیر یك عیب در بایوس یا برای اضافه‏كردن پشتیبانی سخت‏افزار یا امكانات جدید. به هر حال‏، بهترین دلیل برای ارتقای بایوس در زمانی است كه می‏خواهید یك قطعه مهم مانند پردازنده‏، دیسك سخت یا كارت ویدئویی را ارتقا بدهید.‏ برای یافتن یك نگارش روزآمدشده بایوس برای سیستم خود، به پایگاه وب سازنده بایوس خود سربزنید. اگر نرم‏افزار روزآمدشده در این پایگاه موجود باشد، باید دستورالعملهای گام‏به‏گام برای اخذ و نصب فایل را فراهم كند. جای شگفتی نیست كه روشها از یك پایگاه به پایگاه دیگر تفاوت كند. یك سناریو می‏تواند آن باشد كه ابتدا از شما پركردن یك فرم یا اجازه بررسی سیستم شما پیش از دریافت فایل ارتقای درست خواسته شود. پس از دریافت فایل درست‏، آن را در دیسك سخت خود ذخیره كنید، آن را نافشرده كنید، و فایل نافشرده را در یك دیسك فلاپی ذخیره كنید.‏ آنگاه‏، لازم است كه دیسكت را در دیسكران فلاپی قرار دهید و اجازه دهید كه فایل قابل اجرای آن كار خودش را انجام دهد.‏ از سوی دیگر، بعضی از پایگاههای ارتقای بایوس ترجیح می‏دهند كه دیسكت حاوی فایل روزآمدسازی و دستورالعملهای نصب را برای شما پست كنند.‏ راه دیگر آن است كه به یك پایگاه ارتقای بایوس‏، مانند پایگاه وب زیر سربزنید كه فایلهای ارتقا برای چند سازنده بایوس را در خود دارد: http://www.mrbios.com این پایگاه چند روش گرفتن یك بایوس جدید را برای شما فراهم می‏سازد.‏ همچنین‏، می‏توانید پایگاه وب زیر را امتحان كنید: BIOS Updates (award bios, ami bios, asus bios, phoenix bios, abit bios, intel bios, giga-byte bios, microstar bios, soyo bios, via bios, pc chips bios, atrend bios, toshiba bios, compaq bios, sis bios, etc., etc.) این پایگاه لینكهایی به تقریباً همه سازندگان امروزی بایوس فراهم می‏سازد منبع

تا زمانی كه به مشكل برنخورید، كمتر درباره نرم ‏افزارهای رفع‏ اشكال فكر می‏كنید.‏ كامپیوتر شما برای خودش یك مركز فرمان‏، به نام بایوس (BIOS ) دارد.‏ بدون تأیید بایوس‏، سیستم‏ عامل شما اجرا نخواهد شد. بایوس علامت اختصاری عبارت زیر است‏: Basic Input/Output System بایوس چیست‏؟ وقتی كامپیوتر را روشن می‏كنید، بایوس بلافاصله به كار می‏افتد. بایوس را لخت‏ افزار (firmware ) نامیده ‏اند، كه نوعی نرم‏ افزار است كه با سخت‏ افزار مجتمع شده است‏. بایوسهای قدیمی در یك تراشه ROM مستقر می‏ شدند. نوع جدید بایوس به Flash BIOS مشهور است و در یك تراشه حافظه فلش (flash ) ذخیره می‏شود، كه آن را می‏توانید پاك و از نو برنامه‏ سازی كنید.‏ بایوس را می‏توانید برنامه ماقبل سیستم‏عامل درنظر بگیرید كه به پی‏سی امكان می‏دهد كه بدون دستیابی نرم‏افزار از یك دیسك‏، هر كاری را كه می‏تواند انجام دهد به اجرا درآورد. كد نوشته‏شده در این لخت‏افزار مسئول كنترل اموری مانند امور زیر است‏: دیسكرانها؛ مشخص‏كردن حضور عضوهای سیستمی اصلی ( مانند پردازنده و اندازه حافظه ‏)؛ ارتباط با مانیتورها، صفحه‏كلیدها، موشها، و سایر وسایل جانبی‏، و مانند آن‏. سیستم را روشن می‏كند، همه پیكربندیهای اساسی را بررسی می‏كند تا كامپیوتر بتواند سیستم‏عامل را به اجرا درآورد. وقتی سیستم‏عامل به اجرا درآید، بایوس را به عنوان مشخص ‏كننده و كنترل‏ كننده وسایل جانبی درنظر می‏گیرد.‏ آیا همه بایوسها یكسان هستند؟ خیر. چند شركت بایوس می‏سازند، در نتیجه‏، كُد بایوس از یك نگارش به نگارش دیگر تفاوت می‏كند. سازندگان اصلی بایوس به قرار زیرند: AMI >> AMI : American Megatrends Inc. : Home Page Phoenix Technologies >> Phoenix Technologies - Home - Phoenix Technologies Ltd IBM >> IBM - United States Intel >> Ultrabook, SmartPhone, Laptop, Desktop, Server, & Embedded– Intel بعضی از سازندگان بایوس خودشان سیستم كامل نیز می‏سازند، بعضی دیگر روی ساخت قطعاتی چون پردازنده ‏ها و تخته‏ مدارهای مادر كار می‏كنند.‏ چطور می‏توانم تشخیص بدهم كه كدام نگارش بایوس را دارم‏؟ اگر یك پی‏سی قدیمی‏، مانند كامپیوتری كه ویندوز ۹۸ یا ماقبل آن را اجرا می‏كند داشته باشید احتمالاً می‏توانید رشته معرف بایوس – یك رشته طولانی از اعداد و حروف – را در زمان بوت‏شدن سیستم بر روی صفحه نمایش راه‏اندازی ببینید.‏ با وجود این‏، بر روی سیستمهای جدیدتر، بایوس ممكن است طوری پیكربندی شده باشد كه یك بوت ساكت را هدایت كند، یعنی نتایج POST _ _ Power On Self Test ( خودآزمایی زمان روشن‏شدن كامپیوتر ) را نخواهید دید. از این روی‏، لازم است برای دیدن نگارش بایوس خود به جایی دیگر سربزنید.‏ برای یافتن نگارش بایوس خود، System Information را امتحان كنید، كه بخشی از ویندوز و در منوی Start است‏. در ویندوز اكس‏پی‏، روی Start، All Programs، Accessories، System Tools، و System Information كلیك كنید. اطلاعات مورد نیاز شما تحت صفحه System Summary فهرست می‏شود.‏ در نیمه سمت راست‏، در كنار BIOS Version/Date، سازنده‏، نگارش‏، و تاریخ ساخت بایوس خود را خواهید دید. البته‏، اینجا نمی‏توانید بایوس خود را دستیابی كنید، اما اطلاعاتی را كه باید بدانید به دست می‏دهد. در حقیقت‏، باید این داده‏ها را در یك صفحه كاغذ بنویسید و آن را در مكانی مطمئن حفظ كنید، به ویژه اگر قصد دارید بایوس فعلی خود را اصلاح كنید یا آن را ارتقا بدهید یك راه دیگر مراجعه به دفترچه راهنمای مادربرد است‏. ممكن است هم اطلاعاتی درباره نگارش بایوس و هم روش دستیابی بایوس را در آن بیابید.‏ سرانجام‏، می‏توانید به پایگاه وب سازنده كامپیوتر خود سربزنید، كه ممكن است نه ‏تنها نوع بایوس را آشكار كند، بلكه روش ارتقای بایوس را به شما نشان دهد.‏ یك جستجوی ساده برای «BIOS versions » یا «accessing the BIOS » باید شما را به بخشهای درست پایگاه وب ببرد. می‏توانید جستجو را براساس مدل كامپیوتر خود محدود كنید.‏ به عنوان مثال‏، كاربران كامپیوتر ThinkPad، محصول آی‏بی‏ام می‏توانند به پایگاه وب آی‏بی‏ام كه به‏ویژه برای آنها اختصاص یافته سر بزنند: http://www.pc.ibm.com/us/thinkpad/community.html چگونه بایوس را باز كنم‏؟ یك عمل عمومی نیست‏. روش دستیابی بایوس برای كامپیوترهای مختلف متفاوت است‏، ولی برای مدلهای یكسان فرقی نمی‏كند. تغییرات بایوس معمولاً ضروری نیست و اگر ندانید كه چه بر سر بایوس می‏ آورید اغلب مشكل ‏آفرین است تا سودمند. به همین لحاظ، بعضی از سازندگان كامپیوتر سعی می‏كنند آن را پنهان كنند. همچون رجیستری ( Registry ) ویندوز، تغییرات بایوس هم توصیه نمی‏شود، مگر آن كه اطمینان داشته باشید كه چكار می‏كنید و كاملاً ضروری باشد.‏ شاید آنقدر خوشبخت باشید كه سیستم شما تركیب كلیدی لازم برای بازكردن بایوس را به هنگام راه‏اندازی كامپیوتر فاش كند. به عنوان مثال‏، در یك كامپیوتر آزمایشی ما در زمان راه‏اندازی پیامی می‏ آید و ورود به بایوس را منوط به زدن كلید F2 می‏كند.‏ اگر صفحه راه‏اندازی هیچ اطلاعاتی در مورد روش بازكردن بایوس نداشت‏، روشهایی را كه پیشتر برای كشف رشته معرف بایوس ذكر كردیم به كار ببندید. دفترچه راهنمای مادربرد باید به شما بگوید كه چگونه می‏توانید وارد بایوس خود شوید.‏ وقتی وارد بایوس شدید، ممكن است علامت اختصاری CMOS ) Complementary Metal-Oxide Semiconductor ) را ببینید، به ویژه اگر یك سیستم قدیمی داشته باشید. این اصطلاح به نوعی تراشه RAM بر روی تخته‏مدار مادر گفته می‏شود و قطعه‏ای اساسی است كه همه پیكربندیهای سیستم شما را در خود ذخیره كرده است‏. با وجود این‏، اگر بخواهید كه هر بار كه كامپیوتر را بوت می‏كنید آن پیكربندیها را بررسی كنید یا در صورت لزوم‏، تنظیمهای تراشه CMOS را اصلاح كنید باید وارد بایوس شوید. نظر به این كه بایوس و CMOS به طور تنگاتنگ با هم كار می‏كنند، عنوان بایوس شما ممكن است عنوان CMOS Setup Utility یا عنوانی مشابه باشد، اما از لحاظ فنی آنها یكی و مشابه نیستند.‏ كدام تنظیمها را در بایوس می‏توانم تغییر بدهم‏؟ ساختار بایوس شما ممكن است با ساختار بایوس ما فرق كند. با وجود این‏، آنچه در زیر می‏آید به محتویات یك بایوس جدید اشاره دارد. ما براساس گروه‏بندیهای مختلف بایوس خودمان‏، امكانات مختلف را شرح داده‏ایم‏. ( بایوس ما ساخت شركت اینتل است‏. ) صفحه اصلی‏. در این صفحه مقدماتی‏، عكسی از ساختمان سیستم خواهید دید: نگارش بایوس‏، نوع و سرعت پردازنده‏، گذرگاه (bus) سیستم و سرعت حافظه‏، مقدار حافظه نهانگاهی ( cache)، و مقدار كل حافظه‏. واضح است كه این اعداد را نمی‏توانید تغییر بدهید مگر این كه به طور فیزیكی كامپیوتر خود را تغییر بدهید.‏ تنها تنظیمهایی كه در صفحه اصلی می‏توانید تغییر بدهید عبارتند از زبان‏، تاریخ، و ساعت‏. از كلیدهای Up و Down برای رسیدن به كادر مورد نظر خود بهره بگیرید، و اگر لازم باشد داده‏های جدیدی را وارد كنید كلید Enter را بزنید. با آن كه می‏توانید تاریخ و ساعت سیستم را در بایوس تغییر بدهید، می‏توانید این كار را به آسانی از طریق ویندوز نیز انجام بدهید.‏ صفحه پیشرفته (Advanced) حال به قلب تنظیمهای بایوس می‏رویم‏. مقادیری كه در اینجا وارد می‏شود اگر درست باشد سیستم شما را كارآمدتر خواهد كرد. اگر نادرست باشد می‏تواند به خرابی سیستم بینجامد. در نتیجه‏، ریسك این كار بر عهده خود شماست‏. یك قاعده تجربی خوب آن است كه هر بار كه سیستم خود را به سخت‏افزاری جدید ارتقا می‏دهید این بخش را به دقت بررسی كنید، چه قطعات داخلی باشند چه وسایل جانبی‏، تا اطمینان یابید كه تنظیمهای زیر با قطعات جدید شما مطابقت دارند.‏ ۱. پیكربندی وسایل جانبی .( Peripheral Configuration ) از این بخش برای فعال یا غیرفعال‏كردن درگاههای سریال و موازی‏، و همچنین تغییردادن تنظیمهای ویژه بهره بگیرید. به عنوان مثال‏، IRQ برای گزینه Serial Port A در بایوس ما روی IRQ4 میزان شده است‏. در سیستمهای داس‏، چهار درگاه ارتباطی سریال پشتیبانی شده است‏: COM1، COM2، COM3، .COM4 فقط دو IRQ، یعنی IRQ3 و IRQ4 برای آن چهار درگاه به منظور فعال‏كردن ارتباط بین وسایل مختلف و پردازنده قابل دستیابی است‏. وقتی یك وسیله جانبی جدید اضافه می‏كنید، ممكن است مجبور شوید كه مشخص كنید كدام IRQ را می‏تواند به كار بگیرد. فناوری Plug-and-Play معمولاً به طور خودكار این تنظیمها را میزان می‏كند، اما اگر مسئله‏ای به وجود بیاید، حال می‏دانید كه به كجای بایوس نگاه كنید.‏ ۲. پیكربندی دیسكرانها .( Drive Configuration ) اگر یك دیسك سخت جدید نصب كنید ممكن است لازم باشد كه اینجا را بررسی كنید تا اطمینان یابید كه تنظیمهای جدید مورد توجه قرار گرفته‏اند. به عنوان مثال‏، در بایوس ما، چند گزینه تنظیم‏كردنی برای پیكربندی ATA/IDE وجود دارد.‏ ATA یك مشخصه دیسك سخت است كه در آن كنترل‏كننده داده‏ها – تراشه‏ای برای ارتباط با وسایل جانبی – بر روی دیسك سخت قرار دارد.‏ ATA مبتنی بر فناوری IDE است‏.‏ در این بخش فهرستی از وسایل تشخیص‏داده‏شده و تشخیص‏داده‏نشده دیسكهای IDE نیز وجود دارد. وقتی بایوس به كار می‏افتد، حضور وسایل IDE نصب‏شده یا وصل‏شده را جستجو می‏كند. اگر حضور وسیله‏ای تشخیص داده شود، می‏توانید یك یا دو تنظیم را میزان كنید، اما اصلاح این تنظیمها روی كارآمدی دیسكرانهای IDE اثری نمی‏گذارد؛ كارآمدی دیسكران به وسیله برنامه‏های دستگاه‏ران (driver) دیسكران IDE و سیستم‏عامل شما كنترل می‏شود.‏ ۳. پیكربندی فلاپی .( Floppy Configuration ) اگر یك دیسكران فلاپی نصب كنید، ممكن است لازم باشد بعضی از گزینه‏های این بخش را تنظیم كنید. باید گزینه اندازه دیسكران به‏تازگی‏نصب‏شده خود، مثلاً یك دیسكران 2.88 مگابایتی 3.5 اینچی‏، را در اختیار داشته باشید. همچنین ممكن است قادر باشید كه خصوصیت حفاظت در برابر نوشتن این دیسكران را فعال یا غیرفعال كنید.‏ ۴. پیكربندی واقعه‏ نگاری .( Event Log Configuration ) سیستم شما ممكن است حاوی یك واقعه‏نگار DMI باشد.‏ DMI سرواژه عبارت Desktop Management Interface به معنی «رابط مدیریت میزكار» است‏.‏ DMI اصلاحات صورت‏گرفته بر روی یك سیستم‏، مانند نصب برنامه‏، را ردیابی می‏كند. این صفحه گزینه‏هایی برای فعال‏كردن و غیرفعال‏كردن واقعه‏نگار و همچنین تماشای محتویات فایل واقعه‏نگاری‏، پاك‏كردن آن‏، و علامت‏گذاری آن به عنوان خوانده‏شده در اختیار شما می‏گذارد.‏ ۵. پیكربندی .USB Configuration ) USB ) درگاههای USB ارتباطات سریعی را با وسایل جانبی‏ای چون موشها فراهم می‏سازند. استاندارد USB در حال حاضر در دو نگارش فراهم شده است‏: USB 1.1 (با سرعت ۱۲ مگابیت در ثانیه‏) و USB 2.0 (كه به Hi-Speed USB نیز مشهور است‏؛ با سرعت ۴۸۰ مگابیت در ثانیه‏). برای اطمینان‏ یافتن از این كه نگارش درست USB براساس دستگاه‏رانهای نصب‏شده شما فعال شده است به این بخش نگاه كنید. اگر بایوس شما پشتیبانی از USB را فراهم نكند، لازم است پیش از خرید یك وسیله USB، آن را ارتقا دهید.‏ تغذیه .( power ) در اینجا، تنظیمهای مدیریت مصرف برق براساس استاندارد ACPI در اختیار شما قرار می‏گیرد.‏ ACPI سرواژه عبارت زیر است‏: Advanced Configuration and power Interface تنظیمهای ACPI به شما امكان می‏دهند كه مقدار برق اختصاصی برای هر وسیله جانبی را مشخص كنید. اگر مورد استفاده نباشد، كامپیوتر می‏تواند برای ذخیره منابع سیستمی یك وسیله را خاموش كند. همچنین می‏توانید تنظیم after power failure را فعال یا غیرفعال كنید، كه مشخص‏كننده نحوه واكنش سیستم شما در زمان یك عیب برقی است‏.‏ همچون بعضی دیگر از تنظیمهای بایوس‏، تنظیمهای مدیریت مصرف برق به وسیله سیستم‏عامل شما بدون هیچ مسئله‏ای اداره می‏شود.‏ بوت .(boot) گزینه‏ های شما در اینجا شامل تعدادی تنظیم مربوط به بوت سیستم است‏.‏ تازه‏ كاران در اینجا می‏توانند ترتیب بوت سیستم را برحسب دیسكرانهای ثابت و خارج‏ شدنی مشخص كنند. همچنین می‏توانید خصوصیت بوت ساكت را در اینجا تنظیم كنید. افزون بر این‏، می‏توانید هشدارها در مورد قطعات سیستم‏، مانند دیسكرانها، صفحه‏كلید، و موش را فعال یا غیرفعال كنید. چنانچه اینها فعال باشند، اگر كامپیوتر چنین وسیله‏ای را تشخیص ندهد یك بوق بلند تولید خواهد كرد.‏

شبیه این کارا رو قبلا انجام دادم اما مطمئنید اینا که می گید واسه همین پرینتره ؟ ( یا این که من بد متن رو متوجه می شم.)

اصولا باید بگم که اشکال از همون خازن بوده و حرارت چیپ تاثیری نداشته. چند دقیقه گرما دادید ؟ با چه درجه و چه دستگاهی ؟

سلام ینی سوکت هاش کج بود یا دیس کانتکت بود ؟

کدهای بایوس ایسوس هم با همه دیباگرها فرق می کنه عموما البته...

سلام کد خطای رم در حالت آف بودن کامل پی دابلیوام رم همین c1 هست البته رو مادربرد گیگا تو تمامی دیباگرهایی که من کارکردم . از نظر تئوری هم کد خطا رو بایوس به دیباگر می فرسته و بسته به نوع بایوس کد ها تغییر می کنه. مثلا فونیکس.فکر نکنم بسته به نوع دیباگر باشه. تو بنده هم اطلاع دارم که این ایراد ممکنه از ای او باشه. اما اسم گیگا می آد کد سی 1 و نبودن مشکل از مدار رم مطمئن پل دی سی شده.

چیپ که 100 درصد سوخته اما ارزش تعمیر رو چه عرض کنم شما مدل مادربرد رو بگو. آی سی صدا هم داغ میکنه ؟

pc3000 نداری؟

سلام اصلا استارت می کنه ؟

سلام آی او رو قبول می شه کرد اما چرا می گید اشکال ممکنه از پی دابلیو ام باشه ؟

سلام خسته نباشید. شما با فشار روی پل جنوبی و سوییچ کردن مادربرد احتمال زیاد جواب می گیری در غیر این صورت باید از کج شدن خار های سوکت سی پی یو باشه.

سلام با این که کارتریج استاندارد و درست پر شده و مشکلی نداره پرینتر مدل بابا که نوشتم ( پرینتر hp psc all in one 1350 ارور چک کارتریج می دهد ) ریستش هم کردم خود پرینتر رو نشد... بازم ارور می ده اشکال از کجاست.؟

درسته فقط تو تکمیل حرفاشون بگم که منظور دوست عزیزم همون کالیبره باید باشه درست می گم؟ sara.godly یه چرخی هم تو انجمن بزنی نحوه کالیبره کردن رو یاد می گیری ( اگه بلد نباشی )

تجربه بنده می گه از رو نقشه که دنبال کنی احتمال زیاد عیب رو تو فت های دوبل اطراف سوکت سی پی یو پیدا می کنی

الان با همون چسب نسوز عوضش میکنم اما قبلا با و قلع کش دونه دونه پایه هاش رو از قلع خالی می کردم. کاری نیست که تخصص بخواد فقط ابتکار به خرج بدید... اگه از روی برد چیزی ورداشته شده و یا کانکتر هاش جدا شده که باید با اون تیکه سیم کوچیکی که از زیر برد زده بیرون و خیلی به زور مشخصه و بازر مولتی متر اونو پیگیری کنی ببینی کجاسیت و سیم کشی کنی.

خازن های مشابه در صورتی که در کنار و یا مدار همون باشند گاهی اوقات احتیاج به تعویض دارند که همون طور که جناب می آآبی گفتند تو پاور موضوعیت نداره...

ورژن رو خود برد نوشتست معمولا همونجایی که مدل نوشتست. رو بعضی ها هم گوشه سمت چپ و پایین ورژن پی سی بی نوشتست. برای فایل رام هم مادربرد های گیگا داخل همون فایل زیپ کنار فایل های اجرایی که گفتید هست...

سلام نشونش که داد دیگه بد سکتور گیری نکن. فک نکنم احتیاج باشه. تازه بد سکترش رو هم بگیری تاثیری در بالا اومدن نداره. ما می خواهیم اطلاعات رو بالا بیاریم... نه اینکه هارد رو تعمیر کنیم. همیشه وقتی هارد واسه بازیابی اطلاعات می آد اول در پی در اوردن اطلاعات باشید و بعد تعمیر LBA هاش چون ممکنه به اطلاعات مخدوش ضربه بیشتری وارد بشه. شما همون دوتا راه رو دارید یکی لینوکس دومی ویندوز لایو. بعدش هم هارد رو LLF کن مشکل خود هارد هم حل میشه. یا علی